Balıkların hafızası olmazmış, o yüzden terk ettim seni sevgilim Ve o boşlukta cinnet geçirdim, delirmeye sevdalı ideal bir suçla Zaaflarım fetişist Zaaflarım zaaflı Kusurlarım, hayatımda değişmeyen tek kurtarıcı Boşlukta gözyaşımı kaybettim, o yüzden terk ettim seni sevgilim Tıpkı Eminönü'ndeki balıkçı teknelerinde hafızası sömürülen bir dükkân üslubuyla Cihangir'de dolaşırdım, elinde bir çiçek Gözüme inecek bir yumruğun sevdalı katliamı Hiç bilmediğim bir kahvede yüksek sesli nedenler karalayıp, "Neden, neden, neden, neden!" diye bağırıp, elimdeki jiletle farkındalığı, ani bir refleksle de duyarsızlığı parçaladım. Dostoyevski bunları duysa çok üzülür.