”Hilmi Ziya’nın tenkitleri, tatmin edilmemiş ihtiraslar sergilemiyor, samimidir. İçtimai yaralar karşısında tecrübeli bir doktor soğukkanlılığıyla hükümler verebilmesi, hadiseleri ezeli bir akış halinde etüd etmesinin bir neticesidir. Tenkidin küfre ve garaze alem olduğu bir devirde Hilmi Ziya’nın Şeytan'la Konuşmalar'ı objektif, nezih ve feyizli bir polemiğin ilk esaslı numunesidir. Fikir hayatımızdaki hareketsizlikten şikâyet edenlere candan tavsiye ederiz.” Cemil Meriç, 1942