Ömrümüzü yaşamak değil; yaşayamamak tüketiyor. Sen, okuyamaya doyamadığım romanım olasın istedim Beni bir atasözüne sığdırdın: "Kendi düşen ağlamaz." Senin yüzünden şiir yazmayı bıraktım Sırf sen geliyorsun aklıma diye Düşüncemi bir kenarda yaktım Seni bir yerde tutacak kimse olmadığında gidersin… Bazen de tutulduğun kimseden kurtulmak için O yerden gidersin… Kimsin! dedi gece devriyesi Açıp bağrımı, yaramı gösterdim…