İnsanı insandan ayırmadık hiç. İnsanların dini, dili, ırkı değildi masamıza konuk olan… Anadolu demiştik işin başında. Ankara demiştik, Diyarbakır demiştik, Gaziantep demiştik, Zonguldak demiştik, Urfa demiştik, Artvin demiştik… Türkü demiştik, bağlama demiştik, Rumelinin ezik insanlarının diliyle hüzünlenmiş, Aşık Veyselin elini öpmüş, Karacaoğlanın sevdalarıyla sevdalanmış, mandanın söğüt dalına yuva yaptığı türkülerle yaşamı dalgaya almıştık… Pazartesi demiştik bir de. Nedendir bilinmez, pazartesileri iple çekmiş, günlük yaşamımızı pazartesi olarak düzenlemiştik. Şimdi, yıllar sonra gördük ki; Anadolu olmuşuz, türkü olmuşuz, şiir olmuşuz… Yıllar sonra gördük ki, tüm günlerimiz pazartesi olmuş… Pazartesilerin hiç bitmemesi dileklerimizle…