“Babam Sergei Krilov’un, yaşamı boyunca ne tür kayıplar verdiğini bilseydim, belki de onun hayatına burnumu sokmazdım. Ya annem, Hatuna Krilov, hayatının en büyük, en acımasız sınavından geçtiğini... Onu hiç, ama hiç, bu şekilde acımasızca yargılamazdım. Ama yaptım… Ben hayatımın en büyük yanlışlığını aileme güvenmeyerek yaptım. Yaşamlarını sürgüne gönderdim. Kendimi bir dipsiz kuyunun içine bıraktım. Niçin? Merak ve hırsım uğruna mı? Bedelini sadece tekerlekli sandalyeye mahkum kalarak ödemiş olsam da, canı cehenneme… Aileme daha ağır bedeller ödettiğime kahroluyorum. Şimdi, minik oğluma baba olarak ne anlatacağım? Ailemi nasıl mahvettiğimi mi? Ama ben ailemin yaptığı hatayı yapmayacağım. Susmayacağım. Oğluma olanları tüm samimiyetle anlatacağım.” -Laşa Krilov- “Birilerinin günah keçisi olarak bırakıldığımı kime anlatabilirdim ki?” -Sergei Krilov- “Sevilmeyi sevmekle yetinmedim maalesef. Elinin kiri olan para sevgisi ağır basınca körleşiyormuş insan, bilemedim. Kaybettim. Çoğu şeyi kaybettim. Hala da kaybetmeye devam edince, hayatta fazla olanın ben olduğumu anladım.” -Hatuna Krilov- “Boşa bırakılan Mail kim? diye sorarsanız, O benim..” -Öksüz-