Üzerinde özgür yaşadığımız bu cennet vatanımızı bizlere bırakan şehitlerimize ve gazilerimize minnet borcumuz vardır. Onların aziz hatıralarına sahip çıkmalıyız. İlk Dünya Savaşında 9. Cephede savaşıldı. Destanlar yazıldı. Daha sonra Kurtuluş Savaşı yapıldı. Şehit olanlar, yaralananlar, geri gelebilenler, gelemeyenler çok oldu. Bozüyüklüler bütün cephelere asker gönderdiler. Kurtuluş Savaşında da harp sahasıdır. Bütün köyleri işgale uğramıştır. Şehidi veya gazisi olmayan tek aile yoktur. İlerleyen düşmana karşı ilk cephe Bozüyük’te tutulmuş, kurtuluşun ilk savaşı burada verilmiştir. Halk topyekün savaşın içindedir. Gözü yaşlı anneler, babalar, kardeşler, sevgililer dualarıyla destek oldular. Son Kurtuluş Savaşının üzerinden bir asıra yaklaşan bir zaman geçti. Yaşananlar büyük ölçüde unutuldu. Savaşı yaşayanlar kalmadı. Üçüncü – dördüncü göbek torunları var. Onlar da “Benim dedem şehitti veya gaziydi” demekten başka bir şey bilmiyorlar. Gençler bu kitabı mutlaka okumalıdır. İbret alınacak hususlar çoktur. Bu vatan kolay kazanılmadı.