İnsanın hayatında aldığı bazı dersler vardır. Bu öğretileri biriktirir. Küfesini bazen birbirleriyle çelişse de farklı şeylerle doldurur. Eğer şanslıysa ve kendine doğru bir yolculuktaysa küfesindekileri özümser ve içselleştirir. Artık sırtta taşınan bir küfede değil, bedenin ta içindedir onlar. Öğrendikleri işine yararsa, kendi ruhunu değiştirirse, ya da fayda yaratacak şekilde kullanırsa farkındalık gerçekleşir. Ben de başka işe yaramakta zorlandığımdan -neden olduğunu sonra anlatacağım- hikâyesini anlatmak istedim öğrendiklerimin. Bazen geç oluyor. Duruyorsun hayatın bir yerlerinde. Adım atamıyor, donup kalıyorsun. Öyle ki, ne zaman kendi kendime kalsam o yaralı sahneler ve onların bende bıraktığı farklılıklar gelir aklıma. Şimdi mutluyum. Ancak bir zamanlar nefret ettiğim insanlara bitmek bilmeyen bir öfke duyduğum ve mutluluğa bir türlü ulaşamadığım günler vardı. Bu kitabı okuduğunda her şeyi anlayacaksın.